برنامه نویسی زبان عصبی (NLP) یک رویکرد علمی شبه در ارتباطات ، رشد شخصی و روان درمانی است که توسط ریچارد بندلر و جان گریندر در کالیفرنیا ، ایالات متحده ، در دهه 1970 ایجاد شده است. سازندگان NLP ادعا می کنند که بین فرآیندهای عصبی (عصبی) ، زبان (زبانی) و الگوهای رفتاری آموخته شده از طریق تجربه (برنامه نویسی) وکه برای دستیابی به اهداف خاص در زندگی می توان این موارد را تغییر داد. باندلر و گریندر همچنین ادعا می کنند که روش NLP می تواند مهارتهای افراد استثنایی را "مدل" کند و به هر کس این اجازه را می دهد که این مهارتها را بدست آورد. آنها همچنین ادعا می کنند که ، اغلب در یک جلسه ،
طبق گفته های بندلر و گریندر ، NLP شامل یک روش مدلسازی به نام مجموعه ای از تکنیک هایی است که آنها از کاربردهای اولیه آن گرفته شده است. از بین این روشها که بنیادی تلقی می شود ، آنها بسیاری از کارهای ویرجینیا ساتیر ، میلتون اریکسون و فریتز پر گرفته شده اند.
باندلر و گریندر همچنین از نظریه های گریگوری بتسون ، آلفرد کورزیبسکی و نوام چامسکی (به ویژه دستور زبان تحول آفرین) ، و همچنین ایده ها و تکنیک های کارلوس کاستاندا استفاده کردند. باندلر و گریندر ادعا می کنند که روش آنها می تواند ساختار ذاتی "جادوی" درمانی را که توسط پر ، ساتیر و اریکسون در درمان انجام می شود و در واقع ذاتی هرگونه فعالیت پیچیده انسانی است ، و سپس از طریق آن برنامه نویسی ، ساختار و فعالیت آن می تواند توسط دیگران آموخته شود. کتاب آنها با نام "ساختار جادو I: کتابی در مورد زبان و درمان" در سال 1975 در نظر گرفته شده است تا تدوین تکنیک های درمانی پر و ساتیر باشد.
درباره این سایت